Effect on diagnosis of analgesia for acute abdominal pain in patients referred to Imam Reza hospital surgical ward in 2014-2015

Abstract

Introduction: One-fourth of the patients to the emergency departments complain of the acute abdominal pain. Surgical tradition holds that the use of analgesics should be withheld from patients with acute abdominal pain until a diagnosis and management plan have been established by a surgeon although some other studies have not found any evidence that analgesia affect the diagnosis accuracy in acute abdomen. In this survey, we studied the effect of analgesia on diagnostic accuracy in patients with acute abdominal pain. Methods: 110 patients admitted to the Imam Reza Emergency Department with an acute abdominal pain during the 93-94, were studied. The patients were randomized into two groups and analgesia was administered in a group and the other one received placebo. After collection of data and filling questionnaires, the patients were studied about final diagnosis accuracy. Results: In this study, final diagnosis accuracy was 86.4% and the initial and final diagnosis was differed in 15 patients (13.6%) which 7 patients of 15 patients had received analgesia. The mean time spent for the definite diagnosis was 5.41 in the analgesia group and 4.46 hours in the other group. Based on our study, the results did not show any significant statistical relationship between analgesia, sex and age and the time interval until definite diagnosis and diagnosis accuracy. Conclusion: We did not find any evidence about the effect of opiod analgesia on masking the physical examination and decreasing the diagnosis the diagnosis accuracy in acute abdomen; like some studies had done, before

مقدمه: یک چهارم بیماران مراجعه کننده به بخشهای اورژانس از درد حاد شکم شاکی هستند. متون قدیمی جراحی اعتقاد داشتند که مسکن نباید به بیماران با درد حاد شکمی تا زمانی که تشخیص و برنامه ارزیابی بوسیله جراح مشخص گردد، تجویز شود. بسیاری از بررسی های انجام شده در این مقوله هیچ مدرکی دال بر اینکه مسکن روی صحت تشخیص شکم حاد موثر است، بدست نیاورده اند و ما در این مطالعه تاثیر مسکن بر روند تشخیص درد حاد شکمی را مورد بررسی قرار دادیم. روش کار: در مطالعه مداخله ای صورت گرفته در بازه زمانی 94- 93 در بخش اورژانس جراحی امام رضا مشهد، تعداد 110 بیمار با درد حاد شکمی مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران با توجه به زوج یا فرد بودن رقم سمت راست شماره پرونده، به دو گروه شاهد و مطالعه تقسیم شدند. از بیماران گروه شاهد قبل از انجام مطالعه رضایت آگاهانه از نحوه انجام مطالعه گرفته شد. به گروه مطالعه مخدر و به گروه شاهد پلاسبو تجویز شد. پس از جمع آوری اطلاعات و تکمیل فرمها، بیماران از نظر صحت تشخیص نهایی با استفاده از آزمونهای آماری کای دو و فیشر ارزیابی شدند. نتایج: از مجموع بیماران مورد مطالعه، (86.4 %) 95 بیمار تشخیص اولیه و نهایی با هم یکسان و در (13.6%) 15 بیمار تشخیص اولیه با نهایی متفاوت بود که (12.5%) 7 مورد از گروه مطالعه و (14.8%) در گروه شاهد بودند. متوسط زمانی رسیدن به تشخیص نهایی در گروه مطالعه 5.41 ساعت و در گروه شاهد 4.46 ساعت بود. براساس مطالعات اماری ما مخدر علیرغم کاهش درد بیمار، تاثیری در صحت تشخیص بیماران با درد حاد شکمی ندارد. نتیجه گیری: ما نیز مانند چندین مطالعه انجام شده قبلی، به این نتیجه رسیدیم که استفاده درست و منطقی از مخدرها علیرغم کاهش درد بیمار تاثیری در صحت تشخیص بیماران با درد حاد شکمی ندارد