The effect of education on quality of life in menopausal women referring to Shiraz Motahhari clinic in 2004

Abstract

Background and Aim: Women are among the most important foundations of the family and society and the health of the community depends to a large extent, on meeting the needs of this group. One of the most critical stages of women’s lives is menopause and one of the aims of health for all in the 21st century is the improvement of the quality of life. In menopausal women, the term quality of life incorporates menopausal clinical signs such as hot flushes, night sweats, and vaginal mucosa dryness. Materials and Methods: In this quasi-experimental study, 62 women aged 44-55 years referring to Motahhari clinic in Shiraz were selected through normal sampling, and were randomly divided into two equal case and control groups (31 in each). Data was collected by means of a modified Hildich et al questionnaire on quality of life during menopausal period. Prior to and 3 months after educational intervention (in the form of group discussion), quality of life of the subjects (vasomotor, psychosocial, physical and sexual aspects) were evaluated. The obtained data was analysed using statistical tests including independent T, and Likert transformed technique for grading and measuring quality of life at the significant level. Results: Prior to education, mean quality of life score in the case and control groups was 81.7±6.4 and 74.8±1.8 which changed to 75.3±6.7 and 75.8±1.4 respectively, three months after intervention. Statistical tests showed that the test group experienced a significant improvement in their quality of life (P=0.001). Comparison of the quality of life between the two groups before and three months after intervention revealed a significant difference between them (P=0.001). Conclusion: The study showed that four aspects of quality of life significantly changed after education and the complications of menopausal women decreased in severity, which improved their living. Thus, implementing appropriate educational programs to promote the quality of life in menopausal women is necessary.

  زمینه و هدف: یکی از بحرانی‌ترین مراحل زندگی زنان، دوران یائسگی و یکی از اهداف بهداشت برای همه در قرن 21، بهبود کیفیت زندگی است. در مورد زنان یائسه اغلب واژه کیفیت زندگی به مفهوم وجود علائم یائسگی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه و خشکی واژن اطلاق می‌شود. پژوهش حاضر با توجه به اهمیت ارتقای سطح سلامت و بهبود زندگی در دوران یائسگی و به منظور بررسی تأثیر آموزش بر کیفیت زندگی زنان یائسه انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 62 زن 44-55 سال مراجعه‌کننده به درمانگاه مطهری شیراز به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند و به روش تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد (هر گروه 31 نفر) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه تغییریافته هیلدیچ و همکاران در زمینه کیفیت زندگی در دوران یائسگی بود. قبل و سه ماه پس از اجرای مداخله آموزشی (به روش بحث گروهی) کیفیت زندگی نمونه‌ها (در ابعاد وازوموتور، روانی-اجتماعی، جسمی و جنسی) بررسی شد. داده‌ها با استفاده از روشهای آماری آزمون تی مستقل، تی زوجی و تکنیک لیکرت برای امتیازدهی و محاسبه ابعاد کیفیت زندگی، در سطح معنی‌داری 05/0> P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته‌ها: قبل از اجرای مداخله میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه آزمایش 4/6 ± 7/81 و در گروه شاهد 8/1 ± 8/74 بود که سه ماه پس از مداخله به ترتیب به 7/6 ± 3/75 و 4/1 ± 8/75 تغییر یافت. آزمون آماری نشان‌دهنده بهبود نمره کیفیت زندگی در گروه آزمایش بود (001/0= P ). مقایسه تفاوت میانگین نمرات کیفیت زندگی سه ماه بعد از مداخله و قبل از آن بین گروه آزمایش و گروه شاهد تفاوت آماری معنی‌دار نشان داد (001/0= P ).   نتیجه‌گیری: در این تحقیق چهار بعد کیفیت زندگی پس از آموزش به طور معنی‌داری تغییر یافت و آموزش با کاهش مشکلات زنان یائسه و تخفیف شدت آن، موجب بهبود کیفیت زندگی شد؛ بنابراین توجه به ضرورت طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی مناسب جهت ارتقای کیفیت زندگی این قشر از جامعه و تأثیر این قبیل برنامه‌ها مشخص می‌گردد. ارائه آموزش مناسب به زنان یائسه موجب بهبود کیفیت زندگی آنان و ارتقای سطح سلامت زنان می‌شود.