The effects of regular aerobic exercise on the novel and traditional predicting indexes of cardiovascular diseases in young men

Abstract

Background and Aim: Studies indicate that novel biomarkers of cardiovascular diseases have more sensitivity than traditional ones in anticipating cardiovascular diseases. The aim of the present study was to reveal the effects of continuous aerobic exercise on the new and traditional predicting indexes of cardiovascular diseases. Materials and Methods: In this semi-experimental study conducted on twenty- four non-exerciser male students of the Islamic Azad University of Birjand the were randomly divided into two equal groups i.e. the experimental group and the control group. The type of exercise was running on a treadmill three times a week for eight weeks with a maximum heart rate intensity of 65-80% and for a definite duration of 16-30 minutes each time. Blood samples were taken from both groups after a period of 12 hours fasting in two stages: 1- before doing exercise 2- after eight weeks of exercise .Then, intercellular adhesion molecule (ICAM), C-reactive protein (CRP), triglyceride (TG), interleukin 6 (IL 6), LDL-C, HDL-C, and total cholesterol of serum were measured. The obtained data was analyzed by means of dependent and independent T-test at the significant level α≤0.05. Results: It was found that mean BMI and age was the same in both groups. After the end of the exercise program the obtained values of ICAM-1, CRP, TG and IL6(P=.90) showed no significant difference. Yet, LDL-C (P=0.006), CHOL (P=0.009) and HDL-C (P=0.02) indicated a significant decline. Conclusion: It seems that the best prognosis indexes regarding cardiovascular diseases after performing continual aerobic exercises are traditional indicates i.e. LDL.C and HDL.C.

زمینه و هدف: مطالعات نشان می‌دهند، شاخص‌های جدید بیماری‌های قلبی-عروقی نسبت به شاخص‌های سنتی، در پیشگویی این بیماری‌ها حساسیت بیشتری دارند. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه اثر یک دوره تمرین تداومی هوازی بر شاخص‌های جدید و سنتی پیشگویی‌کننده بیماری‌های قلبی-عروقی بود. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی است که در آن 24 دانشجوی پسر غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (12=n) و تجربی (12=n) قرار گرفتند. برنامه تمرینی دویدن روی تریدمیل به مدت 8 هفته، هفته‌ای 3 جلسه با شدت 65 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب و مدت 16 تا 30 دقیقه اجرا شد. از آزمودنی‌ها در شرایط 12 ساعت ناشتایی در دو مرحله، قبل از شروع تمرین و پس از 8 هفته تمرین، خونگیری به عمل آمد. مقادیر مولکول چسبان ((ICAM، پروتئین واکنش‌گرC (CRP)، تری‌گلیسرید (TG)، اینترلوکین 6 (IL-6)، LDL-C، HDL-C و کلسترول تام ((CHOL سرم اندازه‌گیری شدند. داده‏ها با استفاده از آزمون‌های t‌ وابسته و مستقل در سطح معنی‏داری آماری 05/0≥α تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین BMI و سن، در هر دو گروه همسان بودند. پس از اجرای برنامه تمرینی، مقادیرICAM-1، CRP، TG و IL6 گروه تمرینی تغییر معنی‌داری نداشت ولی مقادیر LDL-C (006/0P= )، CHOL (009/0P=) و HDL-C (02/0P=) با کاهش معنی‌داری همراه بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‏رسد، بهترین شاخص پیشگویی‌کننده بیماری‏های قلبی-عروقی پس از انجام تمرین تداومی هوازی، شاخص‏های قدیمی یعنی کلسترول تام، LDL-C و HDL-C می‏باشد.