The effect of a training program for family caregivers on supportive and obstructive behaviors of families with type 2 diabetes

Abstract

Background and Aim: Family behaviors are of great importance in the case of chronic diseases that require constant self-management. Chronic diseases management often involves changes in daily procedures that occur in family settings. This study aimed to determine the effect of education provided to family caregivers on supportive and obstructive behaviors of the family of individuals with type 2 diabetes. Materials and Methods: In this randomized controlled clinical trial) IRCT2017053017756N15(, 60 family caregivers of type 2 diabetes patients were selected based on inclusion criteria and via convenience sampling method. They were allocated to intervention and control groups through simple randomization. For the intervention group, seven educational sessions were conducted along with telephone follow-up based on nursing diagnosis. The diabetes-specific Family Support Scale by Schafer et al. was completed by the patients before and two months after intervention. Data were analyzed in SPSS software) version 18(using T-test, Chi-square, and Wilcoxon tests. Results: There was no significant difference between the two groups before the training. However, after the intervention, all the items of supportive behavior enhanced significantly in the intervention group compared with the control group (p <0.005). Moreover, the mean score of obstructive behavior was significantly lower in the intervention than in the control group (p <0.001). Conclusion: Using the supportive and obstructive behavior training protocol of family caregivers, as an effective nursing intervention, promoted supportive behavior and reduced the obstructive behavior of family caregivers. Therefore, the implementation of this program can be recommended. &nbsp;

زمینه و هدف: رفتارهای خانوادگی در بیماری‌های مزمنی که خود مدیریتی مداوم نیاز دارند، بسیار مهم است. مدیریت بیماری‌های مزمن اغلب شامل تغییراتی در رویه‌های روزانه است که در تنظیمات خانوادگی رخ می دهد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش مراقبین خانوادگی، بر رفتارهای حمایتی و انسدادی خانواده مبتلایان به دیابت نوع 2 انجام گرفت. روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل‌شده تصادفی، تعداد 60 نفر از مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا دیابت نوع 2 براساس معیارهای ورود به‌ صورت در دسترس انتخاب و با روش تخصیص ﺗﺼﺎدﻓﻲ در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمون، 7 جلسه آموزشی به‌همراه پیگیری تلفنی براساس تشخیص‌های پرستاری برگزار شد. پرسشنامه مقیاس حمایت خانوادگی اختصاصی دیابت(Schafer) &nbsp;توسط بیماران، قبل و دو ماه بعد از مداخله تکمیل گردید. داده‌ها با کمک نرم‌افزار SPSS &nbsp;(نسخه 18) و با کمک آزمون‌های تی، کای&ndash;دو و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: دو گروه قبل از آموزش، تفاوت معنی‌داری نداشتند؛ ولی بعد از مداخله، در گروه آزمون در تمام آیتم‌‌های رفتارهای حمایتی افزایش معنی‌داری نسبت گروه کنترل مشاهده گردید (005/0>P). میانگین نمره رفتار انسدادی به‌طور معنی‌داری پایین‌تر از گروه کنترل بود (001/0>P). نتیجه‌گیری: استفاده از برنامه آموزشی رفتارهای حمایتی و انسدادی مراقبین خانوادگی، به‌عنوان یک مداخله پرستاری اثربخش، رفتارهای حمایتی را ارتقا و رفتار انسدادی مراقبین خانوادگی را کاهش می‌دهد؛ بنابراین اجرای این برنامه توصیه می‌شود.