Effect of eight weeks aerobic periodic training with increasing intensity on insulin-like growth factor (IGF-1) and insulin resistance in middle-aged women with type 2 diabetes
تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی هوازی با شدت فزآینده بر میزان فاکتور رشد شبه‌انسولینی (IGF-1) و مقاومت به انسولین در زنان میانسال دیابتی نوع دو
Background and Aim: Type 2 diabetes is more prevalent in middle-aged women due to menopause, decreased body metabolism, and increased fat tissue. The purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks aerobic periodic training with increasing intensity on insulin-like growth factor (IGF-1) and insulin resistance in middle-aged women with type 2 diabetes. Materials and Methods: In this experimental study, 30 middle-aged women with type 2 diabetes were selected through targeted sampling and randomly divided into two groups of 15 Interval training and control groups. The training group performed for 8 weeks an intensive training session on the Davis test on the monocular bicycle, So that in the first week, the subjects performed their exercises with 65% of their maximum strength and in the eighth week with 80% of their maximum strength. During this period, the control group did not participate in any kind of sports activities. For all subjects, body mass index, IGF-1 hormones and insulin resistance were measured using the HOMA-IR formula. To compare pre-test and post-test data in each group and between groups, t-test and independent t-test were used. Results: Eight weeks of training had a significant increase in insulin-like factors and a significant decrease in insulin resistance in the experimental group (P≤0.001). These changes also showed a significant difference in comparison with the control group. Conclusion: High-intensity aerobic interval training through the effect on hormonal levels can be effective in improving the status of people with type 2 diabetes.
زمینه و هدف: دیابت نوع دوم در زنان میانسال به‌علت فرآیند یائسگی، کاهش متابولیسم بدن و افزایش بافت چربی شیوع بیشتری دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر میزان فاکتور رشد شبه‌انسولین (IGF-1) و مقاومت به انسولین در زنان میانسال دیابتی نوع دو بود. روش تحقیق: در مطالعه تجربی حاضر، 30 نفر زن میانسال مبتلا به دیابت نوع دوم، به‌روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه 15نفره تمرین اینتروال و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به‌مدّت 8هفته، تمرینات اینتروال شامل آزمون استورر دیویس را بر روی دوچرخه کارسنج مونارک با شدّت فزآینده انجام دادند؛ به‌گونه‌ای که افراد مورد مطالعه تمرینات را در هفته اول با 65درصد حداکثر توان خود و در هفته هشتم با 80درصد حداکثر توان خود انجام دادند. گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه ورزشی منظمی شرکت نداشتند. برای تمام افراد مورد مطالعه، نمایه توده بدنی، هورمون IGF-1 و مقاومت به انسولین از فرمول HOMA-IR اندازه‌گیری شد. برای مقایسه داده‌های پیش‌آزمون و پس‌آزمون در هر گروه و بین گروه‌ها، از آزمون تی‌زوجی و تی‌مستقل استفاده گردید. يافته‌ها: هشت هفته تمرین، افزایش معنی‌داری در فاکتور شبه‌انسولینی و کاهش معنی‌دار مقاومت انسولینی گروه اینتروال داشت (001/0P≤). این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل هم تفاوت معنی‌داری را نشان دادند. نتيجه‌گيري: تمرینات اینتروال هوازی با شدت بالا احتمالاً با کمک تأثیر بر سطوح هورمونی می‌تواند موجب بهبود وضعیت افراد میانسال مبتلا به دیابت نوع دو گردد.