Effectiveness of training self-awareness and assertiveness skills on self-esteem and compatibility of mothers ofmentally retarded children

Abstract

Background and Aim: Birth of a mentally retarded child could have a negative impact on the structure and function of the family and can subject parents, especially mothers, to physical, psychological, social, and economic tensions. This study investigated the effectiveness of training self-awareness and assertiveness skills based on group therapy on compatibility and self-esteem of mothers of mentally retarded children in Shahrekord in 2009. Materials and Methods: This applied and quasi-experimental study with a pre-test and post-test was conducted in 2009. The population comprised of all mothers of mentally retarded children of Shahrekord. From among them, 30 were selected randomly on whom the intervention was performed. The tools used in this study included Bell adjustment inventory and Rosenberg self-esteem scale. Parents were taught self-awareness and assertiveness skills twice a week and for 12 sessions in all. Data were analyzed by SPSS version 15 and paired t test at the significant level of P <0.05. Results: Results of this study showed that training self-awareness and assertiveness skills had a significantly positive impact on the overall compatibility and its components (i.e., social adjustment, home adjustment, and emotional adjustment) as well as the self-esteem of mothers of mentally retarded children (P=0.001). Conclusion: Training self-awareness and assertiveness skills is an effective method to improve compatibility and self-esteem of mothers of mentally retarded children.

زمینه و هدف: تولد یک کودک کم‌توان ذهنی، به عنوان یک بحران می‌تواند تأثیرات نامطلوبی بر ساختار و عملکرد خانواده داشته باشد و والدین، به‌وی&zwj;ژه مادران را تحت تنش‌های جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی قرار دهد. پژوهش حاضر، با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارت‌های خودآگاهی و ابراز وجود مبتنی بر گروه‌درمانی، بر سازگاری و عزت نفس مادران کودکان کم‌توان ذهنی شهرکرد در سال 1388 انجام گرفت. روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی و کاربردی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود که در سال 1388 انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران کودکان کم‌توان ذهنی شهرکرد بود که از بین آنها، نمونه‌ای مشتمل بر 30 نفر، با شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و مداخله بر روی آنها صورت گرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه سازگاری بل و مقیاس عزت نفس روزنبرگ بود. والدین کودکان به مدت 12 جلسه و هر هفته 2جلسه، تحت آموزش 2 مهارت خودآگاهی و ابراز وجود، از مجموعه مهارت‌های زندگی قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری‌شده، به کمک نرم‌افزار SPSS (ویرایش 15) و آزمون t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار 05/0 P< به عنوان سطح معنی‌داری تفاوت‌ها در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مهارت‌های خودآگاهی و ابراز وجود، بر سازگاری کلی و مؤلّفه‌های آن (سازگاری اجتماعی، سازگاری در خانه، سازگاری عاطفی) و نیز عزت نفس مادران کودکان کم‌توان ذهنی، تأثیر مثبت معنی‌داری داشته است (001/0 P= ). نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های خودآگاهی و ابراز وجود، روشی مؤثّر برای افزایش سازگاری و عزت نفس مادران کودکان کم‌توان ذهنی است.