Effect of applying peer group designed education plan on depression of multiple sclerosis patients

Abstract

Background and AimMultiple Sclerosis is one of the most prevalent diseases of the central nervous system that for some reasons, including occurrence during the youth and not having a definite treatment causes depression in patients associated with disability and recurrence. The present study aimed at evaluating impact of peer education on depression in patients with multiple sclerosis in 2011. Materials and MethodsIn this semi-experimental study, after non- randomized sampling, the selected subjects were randomly assigned into two experimental and control groups. In the beginning, five educational sessions were held for the peer group to prepare them for their job. Then, after the preparation of the peer group, they held six educational sessions for the experimental group during two months. Data collection tools were demographic information, DASS 21, and a self-administered questionnaire. The obtained data was analysed by means of statistical tests c 2 , paired t, and independent t at the significant level P

زمینه و هدف: مولتیپل‌اسکلروزیس، از شایع‌ترین بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی است که به دلایلی از جمله بروز در سنین جوانی و نداشتن درمان قطعی، باعث افسردگی می‌شود و با ناتوانی و عود بیماری همراه است؛ مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تأثیر آموزش گروه همتا بر افسردگی بیماران مولتیپل‌اسکلروزیس، در سال 1390 انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی، پس از نمونه‌گیری به روش غیرتصادفی، نمونه‌ها به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. ابتدا برای افراد گروه همتا پنج جلسه آموزشی برگزار شد. پس از آماده‌کردن این گروه، در مرحله بعد، شش جلسه آموزشی توسط افراد گروه همتا برای گروه آزمون، در طول دو ماه برگزار گردید. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه 21 DASS و فرم‌های بازنگری خودگزارش‌دهی بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری کای‌دو، تی‌ زوجی و تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: آزمون تی‌مستقل، اختلاف آماری معنی‌داری در نمره افسردگی بیماران گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله نشان نداد؛ در حالی که همین آزمون، در دو گروه، پس از اجرای مداخله اختلاف آماری معنی‌داری را نشان داد (002/0= P ). آزمون تی ‌زوجی نیز اختلاف آماری معنی‌داری در زمینه کاهش افسردگی بیماران گروه آزمون، پس از مداخله نشان داد (001/0= P )؛ در حالی که در نمره افسردگی بیماران گروه شاهد، اختلاف آماری معنی‌داری را نشان نداد. نتیجه‌گیری: برنامه آموزش گروه همتا، باعث کاهش افسردگی بیماران مولتیپل‌اسکلروزیس شد؛ بنابراین بکارگیری این برنامه آموزشی، به عنوان یک روش مؤثّر و مقرون به صرفه توصیه می‌گردد.