Evaluating the impact of relationship enrichment education on marital satisfaction of primary school female teachers in Birjand, 2012

Abstract

Background and Aim Marriage and marital life plays a basic role in the elevation and mental health of the humankind, and life satisfaction plays an important part in family’s normal functions. The aim of this study was to investigate the impact of relationship enrichment education on marital satisfaction of primary school female teachers in Birjand. Materials and MethodsIn this quasi-exprimental study (pre-test, post-test, and control group), 80 female teachers working in Birjand primary schools were selected with multi-stage sampling method. Participants were allocated to control (n=40) and experiment (n=40) groups. Education of marital relationship enrichment skills was provided for the experiment group in eight 90-min sessions accompanied by group discussion. Data were collected by the 49-item Marital Satisfaction Questionairre. Data were analyzed in SPSS (version 16) by Independent t test, Paired t test, Kruskal-Wallis, and Mann-Whitney (U) tests at the level of α≤ 0.05. ResultsSignificant differences were observed in the cases after the intervention concerning marital satisfaction and its components (p=0.001). However, there was no significant difference in the controls after the intervention in terms of marital satisfaction or its components (p>0.05). ConclusionThe relationship enrichment educational program was effective in elevating the marital satisfaction quality and its components (attraction, understanding, attitude, and investment). Therefore, this enrichment program can be used as an effective intervention to increase marital satisfaction.

زمینه و هدف : ازدواج و زندگی زناشویی نقش اساسی در تعالی و سلامت روانی انسانها داشته و احساس رضایت از زندگی نقش مهمی در میزان کارکردهای بهنجار خانواده ایفا می ‌ کند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش غنی ‌ سازی روابط زناشویی بر رضایتمندی زناشویی معلمان زن مقطع ابتدایی در سال 1391 انجام شد. روش بررسی : این مطالعه نیمه ‌ تجربی از نوع پیش ‌ آزمون- پس ‌ آزمون با گروه کنترل بر روی هشتاد نفر از معلمان زن مقطع ابتدایی شاغل در آموزش و پرورش شهر بیرجند که به روش نمونه ‌ گیری چند مرحله ‌ ای انتخاب شدند، انجام شد. معلمان در دو گروه مداخله (چهل نفر) و کنترل (چهل نفر) قرار گرفتند. آموزش مهارتهای غنی ‌ سازی روابط زناشویی در هشت جلسه نود دقیقه ‌ ای به همراه بحث گروهی به معلمان گروه مداخله داده شد. ابزار گردآوری داده ‌ ها شامل پرسشنامه استاندارد 49 سؤالی رضایتمندی زناشویی MSQ ( Marital Satisfaction Questionnaire ) بود. داده ‌ ها با استفاده از نرم ‌ افزار آماری SPSS ویرایش 16 و آزمونهای آماری Independent T Test ، Paired T Test ، Kruskal-Wallis و Mann-Whitney U در سطح معنی ‌ داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ‌ ها: بر اساس نتایج به دست آمده، میانگین نمره رضایتمندی زناشویی در کل و مؤلفه ‌ های آن در معلمان گروه مداخله بعد از آموزش نسبت به قبل از آن به طور معنی ‌ داری افزایش داشت (001/0 = p ) ولی در گروه کنترل تفاوت معنی ‌ داری بین میانگین نمره رضایتمندی زناشویی در کل و مؤلفه ‌ های آن قبل و بعد از آموزش مشاهده نشد (05/0 p> ). نتیجه ‌ گیری: آموزش غنی ‌ سازی روابط در افزایش رضایتمندی زناشویی و ابعاد آن (جاذبه، تفاهم، طرز تلقی و سرمایه ‌ گذاری) مؤثر بود، بنابراین از برنامه آموزش غنی ‌ سازی می ‌ توان به عنوان یک مداخله مناسب جهت افزایش رضایتمندی زناشویی افراد استفاده کرد.