The effect of optimism training on the anxiety and depression of students of psychology at theAzad University of Birjand (2012)

Abstract

Background and AimAnxiety and depression are among serious problems in humans' lives which are almost observable among all ages and genders. Optimism is considered as a proper solution to decreasing them both. This paper studied the effects of teaching optimism on university students' anxiety and depression. Materials and MethodsThis study was a semi-empirical one with a pre-test, post-test, and a control group. All bachelor and master students of psychology at Birjand Azad University were voluntarily given Beck Anxiety Inventory (BAI) and Beck’s Depression Test. 46 students who had both an anxiety score of above 15 and a depression score of above 18 simultaneously were selected and randomly allocated to 2 experiment and control groups with 23 students in each. Both groups were given positive-negative psychology test. The experiment group received seven 80-minute-long sessions of positive-psychology-training program by the researcher twice a week. The control group received no training. Both groups were later given the post-test. The instrument included Beck’s Anxiety and Depression as well as Seligman’s Optimism-Pessimism. The data were analyzed using SPSS 17, independent t-test, and paired t at α=0.05. ResultsAfter teaching optimism, results indicate, the experiment groups’ anxiety scores average decreased from 23/74±10/70 to 11/48±6/51 and that of their depression, from 26/70±12/33 to 8/78±6/61 which is statistically significant (p

زمینه و هدف: اضطراب و افسردگی، از جمله معضلات موجود در زندگی انسان‌ها‌ هستند که تقریباً در بین تمامی گروه‌های سنی و جنسی قابل مشاهده هستند و خوش‌بینی، به عنوان راه‌حلی مناسب، در جهت کاهش آنها به کار می‌رود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش خوش‌بینی بر اضطراب و افسردگی دانشجویان انجام شد. روش تحقیق: این پژوهش، مطالعه‌ای نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد بود. از کلیه دانشجویان مقاطع تحصیلی کارشناسی و کارشناسی‌ارشد رشته روان‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، به صورت داوطلبانه، آزمون اضطراب بک و افسردگی بک گرفته شد. 46 نفر دانشجو که هم دارای اضطراب بالاتر از 15 (نمره برش) و هم دارای افسردگی بالاتر از 18 (نمره برش) بودند، انتخاب شدند و به روش تصادفی ساده در دو گروه 23 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از هر دو گروه، آزمون خوش‌بینی- بدبینی گرفته شد. برای گروه آزمایش، 7 جلسه 80 دقیقه‌ای برنامه آموزش‌های خوش‌بینی، به صورت هفته‌ای دو جلسه، توسط محقق برگزار شد، اما برای گروه کنترل هیچگونه آموزشی ارائه نشد؛ سپس در هر دو گروه، پس‌آزمون اجرا گردید. داده‌ها پس از جمع‌آوری، در نرم‌افزار SPSS (ویرایش 17) وارد شدند و به‌ وسیله آزمون ‌ های آماری تی‌مستقل و تی‌زوج، در سطح آلفای 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که پس از آموزش خوش‌بینی، میانگین نمره اضطراب گروه آزمایش از 70/10 ± 74/23 به 51/6 ± 48/11 و میانگین نمره افسردگی گروه هدف از 33/12 ± 70/26 به 61/6 ± 78/8 کاهش یافت (001/0> P )؛ همچنین این آموزش، میانگین خوش‌بینی افراد را از 72/2 ± 13/13به 96/2 ± 04/15 افزایش داد، اما تأثیر معنی‌داری بر روی میزان بدبینی افراد نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، به نظر می‌رسد آموزش‌های خوش‌بینی، کمک مؤثّری بر کاهش اضطراب و افسردگی دانشجویان داشته، ولی میانگین نمره بدبینی بعد از مداخله، در گروه مورد از نظر آماری معنی‌دار نبوده است؛ لذا می‌توان از این برنامه آموزشی، در مراکز مشاوره دانشجویی برای کاهش اضطراب و افسردگی استفاده نمود.