The investigation adjustment status post-divorce and related factors in divorced women supported by the Birjand-based Relief Committee in 2018

Abstract

Background and Aim: Given the increasing divorce rate and vulnerability of divorced women in society, this study was aimed at the investigation adjustment status post-divorce and related factors in divorced women supported by the Birjand-based Relief Committee. Materials and Methods: This descriptive-analytical study was performed on 160 divorced women covered by the Birjand Relief Committee by a multi-stage sampling method in 2018. A demographic questionnaire and the Fisher’s Divorce adjustment Scale were used for data collection. Data were analyzed by SPSS software (version19) and analyzed by independent t-test, one-way ANOVA, and Tukey post-hoc tests at α = 0.05. Results: The mean age of participants was 37.5± 6.2 years and the main cause of divorce in women was addiction of the spouse (44.4%). The total mean score of adjustment in women was 331.1± 56.3, where 62.7% had poor adjustment and 37.3% had moderate adjustment. The mean score of adjustment in employed women was significantly higher than in household women (p <0.001). The adjustment score increased significantly as the education level increased (p=0.027). The results also showed that there was no significant relationship between age, number of child, ex-spouse occupation, duration of the marriage, and years after divorce with post-divorce adjustment. Conclusion: The results of the present study showed that divorced women, especially housewives and low-educated women, do not have a good adaptation status, therefore perform the interventions needed to improve the compatibility status it is suggested to officials and planners.

زمینه و هدف: با توجه به رشد آمار طلاق و آسیب‌‌پذیری زنان مطلقه در جامعه، هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت سازگاری پس از طلاق و عوامل مرتبط با آن در زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد بود. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، بر روی 160 زن مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهر بیرجند به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای در سال 1397 انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه جمعیت‌شناختی و پرسشنامه استاندارد سازگاری با طلاق Fisher استفاده گردید. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS (ویرایش 19) وارد و توسط آزمون‌های آماری tمستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه و تست تعقیبی توکی در سطح 0/05=α تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین سنّی افراد شرکت‌کننده در مطالعه 6/2∓37/5سال و مهمترین علت طلاق آنها، اعتیاد همسر (44/4%) بود. میانگین نمره کل سازگاری در زنان مورد مطالعه 56/3∓331/1 تعیین گردید که 62/7 درصد، از سازگاری ضعیف و 37/3 درصد از سازگاری متوسط برخوردار بودند. میانگین نمره سازگاری در زنان شاغل به‌ طور معناداری بالاتر از زنان خانه‌دار (0/001(P< بود و با افزایش سطح تحصیلات، نمره سازگاری افزایش معنی‌داری را نشان داد (0/027P=). همچنین نتایح این مطالعه نشان داد که بین سن، تعداد فرزند، شغل همسر سابق، طول مدت تأهّل و سال‌های سپری‌شده از طلاق، با سازگاری پس از طلاق رابطه معناداری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که زنان مطلقه به‌خصوص زنان خانه‌دار و دارای تحصیلات پایین، از وضعیت سازگاری مطلوبی برخوردار نیستند؛ بنابراین انجام مداخلات مورد نیاز برای بهبود وضعیت سازگاری به مسئولین و برنامه‌ریزان پیشنهاد می‌شود.