Evaluation of HBV (OBI) in Dialysis Patients in Birjand City in 1397

Abstract

Background: Occut hepatits B virus infection (OBI) is said to be in the form of infection in which hepatitis B surface antigen is not present in the patient serum, but the HBV-DNA can be detected in the serum, hepatocytes of patients or peripheral blood mononuclear cells. OBI is impoetant in terms of transmission, liver disease, such as HCC, and ... in people affected. Regarding the importance of OBI , the current study aimed at evaluating OBI in hemodialysis patients. Methods: The present study was conducted in a descriptive-analytical study which was performed on 120 dialysis patients referred to Vali-e-Asr Hospital in Birjand in 1397 by census sampling.The whole blood was taken and then PBMC and plasma were isolaared, thereafter followed by DNA / RNA extraction. The serologic status of HBs-Ag and HBc-Ab evaluated using Elisa method. The OBI was assessed using nested-PCR on different HBV regions HBs, Core and HBx. Data was collected in SPSS software version 16 and analyzed by descriptive statistics (percentage, frequency, mean and standard deviation). Results: Of the total number of participants, 51 (42.5%) were men and 69 women (57.5) were women. The mean age of participants in this study was 59.47 ± 14.29 years. The results of the statistical analysis of the findings of this study showed that among the 120 patients with dialysis, only three (2.5%) of HBs-Ag were positive. Of the dialysis patients, 34 (28.33%) patients had anti-HBc. The results of OBI molecular studies in our study showed that the overall OBI prevalence (both seronegative and seropositive) in our dialysis samples was zero. Conclusions: Our study results showed that the prevalence of OBI in hemodialysis patients in the city of Birjand was zero in 1397, indicating the lowest incidence of hepatitis B infection in Iran and the world among hemodialysis patients. The incidence of HBs-Ag and HBc-Ab was 2.5% and 28.3%, respectively

مقدمه و هدف: عفونت مخفی هپاتیت ب (OBI) به شکلی عفونت ویروس هپاتیت B (HBV) گفته می‌شود که شاخص آنتی ژن سطحی هپاتیت B در سرم بیمار حضور نداشته و یا تشخیص داده نشده ولی DNA در سرم و یا هپاتوسیت‌های بیماران یا سلول‌های تک هسته ای خون محیطی، قابل ردیابی است که می‌تواند باعث انتفال، بیماری‌های کبدی مانند HCC و ... در افراد مبتلا شود. با توجه به اهمیت بهداشتی درمانی OBI مطالعه حال حاضر با هدف بررسی OBI در بیماران همودیالیزی به انجام رسید. مواد و روشها: مطالعه حال حاضر در قالب یک مطالعه توصیفی-تحلیلی که با روش نمونه گیری سرشماری بروی 120 بیمار دیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان ولی عصر بیرجند در سال 1397 به انجام رسید. از هر فرد 10 سی سی خون کامل سیتراته برای جداسازی PBMC و استخراج DNA/ RNA گرفته شد. با استفاده از آزمایش الیزا HBs- Ag و HBc- Ab روی پلاسمای بیماران‌ اندازه گیری شدند و افرادی که آنتی ژن HBV را نداشتند از نظر HBV- DNA پلاسما با متود مبتنی بر PCR برای تشخیص ژنهای HBx, Core و HBs بررسی شدند. داده‌ها پس از جمع‌آوری وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 16 شده و بوسیله آزمون‌های آماری توصیفی (درصد، فراوانی، میانگین و انحراف معیار) گزارش شدند. یافته‌ها: از مجموع افراد شرکت کننده تعداد 51 نفر (42.5 درصد) را مردان و 69 نفر (57.5) را زنان تشکیل می‌دادند. میانگین سنی افراد شرکت کننده در این مطالعه برابر با 14.29±59.47 سال بود. نتایج آنالیز آماری یافته‌های این مطالعه نشان داد که از میان 120 بیمار دیالیزی مورد مطالعه تنها سه مورد (2.5 درصد) HBs-Ag مثبت بودند. همچنین از میان بیماران دیالیزی مورد مطالعه 34 نفر (28.33 درصد) واجد anti-HBc بودند. نتایج بررسی‌های مولکولی OBI در بیماران مورد مطالعه ما نشان داد که در کل شیوع OBI (هم سرونگاتیو و هم سروپوزیتیو) در نمونه‌های دیالیز ما صفر بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی ما نشان داد که شیوع OBI در بیماران همودیالیزی شهرستان بیرجند در سال 1397 برابر با صفر و همانند مطالعات مشابه انجام شده در اصفهان و ایتالیا بوده و در کنار این مطالعات، نشان دهنده ی پایین ترین شیوع عفونت مخفی هپاتیت ب در ایران و جهان در بین بیماران همودیالیزی می‌باشد. همچنین شیوع HBs-Ag و HBc-Ab به ترتیب برابر با 2.5 و 28.3 درصد بود