The effect of peer-led versus nurse-led self-management on the subjective well-being of patients with multiple sclerosis

Abstract

This study aimed to compare the effect of a peer-led versus a nurse-led self-management intervention on the subjective well-being (SWB) of patients with multiple sclerosis. In this trial, 81 patients were randomly assigned into either nurse-led (n=41) or peer-led (n = 40) groups.Both groups were divided into four subgroups, with each participating in six weekly based 1.5‐hr self-management sessions. The cognitive and affective components of the SWB were evaluated using theSatisfaction with Life Scale and the Scale for Positive and Negative Experience, respectively. Life satisfaction increased in both groups over time (p< 0.001), but this increase was not significantly different between the two groups (p>0.05). The affective component of SWB of the peer-led group improved significantly higher than those in the nurse-led group over time (p< 0.05). The self-management intervention led by peers is recommended to promote the SWB of patients with multiple sclerosis

مقدمه و هدف: نسبت قابل توجهی از مبتلایان به اسکلروز متعدد کاهش بهزیستی ذهنی را تجربه می کنند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر برنامه خود مدیریتی همتا محور با برنامه پرستار محور بر بهزیستی ذهنی بیماران مبتلاء به اسکلروز متعدد طراحی گردید. مواد و روش ها:در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 81 بیمار مبتلاء به اسکلروز متعدد عضو مرکز جامع درمان بیماری های خاص وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند شرکت داشتند. بیماران به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و فرم اطلاعات دموگرافیک، مقیاس رضایت از زندگی و مقیاس تجارب عاطفی مثبت و منفی برای همه تکمیل گردید. این بیماران سپس با روش بلوکینگ جایشگتی به دو گروه همتا محور و پرستار محور تخصیص یافتند. سپس جلسات برنامه خود مدیریتی توسط پرستاری مجرب برای 4 گروه پرستار محور و همچنین توسط فرد همتا برای 4 گروه همتا محور به مدت 6 جلسه حدوداً 2 ساعته، هر هفته یک جلسه، برگزار شد. بلافاصله پس از اتمام مداخله و دو ماه بعد از آن ابزارهای پژوهش برای همه ی شرکت کنندگان تکمیل شد. نتایج: میانگین نمره جز شناختی بهزیستی ذهنی (رضایت از زندگی) در هر دو گروه در طول زمان افزایش معناداری نشان داد (p<0.05). لیکن، میانگین نمره رضایت از زندگی بین دو گروه همتا محور و پرستار محور در طول زمان تفاوتی نداشت (p>0.05). با وجود آنکه میانگین نمره جز عاطفی بهزیستی ذهنی (تعادل عاطفی) در هر دو گروه در طول زمان افزایش معناداری داشت (p<0.05)، لیکن در گروه همتا محور در طول زمان به طرز معناداری بالاتر از گروه پرستار محور بود (p<0.05). نتیجه گیری: بکارگیری برنامه های خودمدیریتی به شیوه همتا محور به تنهایی یا در ترکیب با دیگر شیوه های ارتقاء بهزیستی ذهنی مبتلایان به اسکلروز متعدد توصیه می گردد