The effect of local warming on the ease of performing radial angiography and its occlusion

Abstract

Introduction and goal: One of the major criticisms of the radial angiography approach is that prolongation of the procedure time and fluoroscopy time may disrupt the patient's comfort and increase radiation damage to the patient and health care personnel. Therefore, shortening each of the stages of venipuncture, cannulation, catheter placement in the coronary artery, and generally shortening the duration of angiography will reduce the amount of radiation received. Also, one of the most important and most common of these complications is radial artery occlusion angiography. The blockage complication can be directly related to the radial artery cannulation. The aim of this study was to determine the effect of forearm local warming on the ease of radial angiography and obstruction complications in patients undergoing angiography referring to Razi Hospital in Birjand. Methods: This study was a randomized controlled clinical trial which was performed on 80 patients undergoing radial angiography referring to the angiography ward of Razi Hospital in Birjand, Iran, 2018-2019. Samples were selected using convenience sampling method from patients undergoing radial angiography who were eligible for inclusion in the study. Random allocation was performed to control and intervention groups using simple random method. Data were collected using demographic information and research information forms (before and after the intervention). The intervention was performed by placing the infrared apparatus at a distance of 60 cm from the forearm of the patient and warming the radial artery position for ten minutes. Then, the radial angiography procedure was performed. Data were analyzed by descriptive and inferential statistics using SPSS 16 software at the significant level p <0.05. Results: The results showed that the number of Radial artery puncture, its duration, the need for contrast agent injection at beginning, the time of fluoroscopy and the amount of contrast agent in the patients in the experimental group were significantly lower than the control group (p <0.05). Conclusion: The use of local warming in radial angiography in order to facilitate radial angiography and ultimately improve patient comfort is recommended for physicians and nurses working in angiography ward

مقدمه و هدف: روش های تشخیصی متفاوتی برای بررسی بیماران مبتلا به بیماری های قلبی عروقی وجود دارد، اما آنژیوگرافی قلبی به عنوان معیار استاندارد تشخیص و تصمیم گیری درمانی در بیماران با بیماری شریان کرونری معرفی شده است. آنژیوگرافی از طریق شریان رادیال یک رویکرد انتخابی جدید در مراکز درمانی می باشد. از جمله مزیت های این روش می توان کاهش بروز خونریزی؛ کوتاه تر شدن مدت بستری و کمتر شدن عوارض بی حرکتی از قبیل کمر درد را نام برد. اما یکی از انتقادهای مهمی که به آنژیوگرافی رادیال وارد است، طولانی شدن زمان پروسیجر و زمان فلوروسکوپی می باشد که آسایش بیمار را مختل می کند و آسیب های ناشی از اشعه به بیمار و پرسنل بهداشتی را افزایش می دهد. بنابراین کوتاه کردن هر کدام از مراحل رگ گیری، کانولاسیون و قرار گرفتن کاتتر در شریان کرونر میزان اشعه دریافتی را کمتر خواهد کرد. کوتاه شدن هر کدام از مراحل پروسیجر و کاهش مصرف ماده حاجب منجر به کاهش عوارض حاصل از جمله درد، اسپاسم عروقی، عوارض کلیوی، انسداد شریان و نیز ترخیص زودتر بیمار می شود. با توجه به محدودیت مطالعات موجود در این زمینه، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر گرم کردن موضعی ساعد بر سهولت آنژیوگرافی رادیال و عارضه انسداد در بیماران کاندید آنژیوگرافی مراجعه کننده به بیمارستان رازی شهر بیرجند انجام گرفت. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار بر روی 80 بیمار کاندید آنژیوگرافی رادیال مراجعه کننده به بخش آنژیوگرافی بیمارستان رازی شهر بیرجند در سال 1397 انجام شد. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس با دارا بودن شرایط ورود به مطالعه انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیک و چک لیست اطلاعات پژوهش قبل و بعد از مداخله جمع آوری گردید. روش اجرا بدین صورت بود که دستگاه مادون قرمز با فاصله 60 سانتی متر از ساعد دست بیمار قرار گرفت و به مدت ده دقیقه موضع شریان رادیال را گرم نمود سپس رویه آنژیوگرافی رادیال انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی با بکارگیری نرم افزار SPSS نسخه 16 و در سطح معناداری 0/05> p تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که تعداد دفعات رگ گیری، مدت زمان آن، نیاز به تزریق ماده حاجب، نیاز به تعویض کاتتر، مدت زمان فلوروسکوپی و میزان ماده حاجب تزریقی در بیماران گروه آزمون نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود (0/05>p). نتیجه گیری: استفاده از گرمای موضعی در آنژیوگرافی رادیال در راستای سهولت هر چه بیشتر آنژیوگرافی رادیال و نهایتاً ارتقاء آسایش بیمار به پزشکان و پرستاران شاغل در بخش آنژیوگرافی توصیه می گردد