Evaluation of the effects of aerobic exercise in the aqueous environment on heart rate variability by using Poincare plot nonlinear method

Abstract

Background and Aim: Heart rate variability used as a non-invasive method to investigate the effect of aerobics exercise on the cardiac autonomic system. The aim of this study was the nonlinear analysis of the effect of aerobic exercise in the water on the cardiac autonomic system in academic young's males. Materials and Methods: A total of 28 young men were randomly assigned to two groups of control and aerobic exercise in water. In the pre-test period and after the training intervention, all parameters of heart rate variability were measured by examining heart rate sequences, In the pre-test period and after the training intervention, all parameters of heart rate variability were measured by examining heart rate sequences, and then the standard deviation of the recorded sequences was interpreted by using the Poincare plot method. Independent t-test and paired t-test were used to compare the differences in the research stages. Results: Regular participation in aerobic exercise in water caused a significant (45.1±9.2 vs. 34.1±12.3) and standard deviation of time intervals of heart rate sequences compared to their adjacent sequence compared to the control group (P=0.03). The longitudinal standard deviation of time intervals of heart rate sequences compared to the pre-test (P=0.04) had a significant increase (79.5±12.5 vs. 56.9±15.8 After transferring the absolute results to normal, the normal state of the standard deviation of time intervals of heart rate sequences compared to its adjacent sequence compared to the control group (P=0.03) had a significant increase (44.7±12.05 vs. 36.5±13.52). Also, the normal state of the longitudinal standard deviation of time intervals of heart rate sequences compared to the pre-test (P=0.02) increased significantly (76.4±15.29 vs. 61.3±9.32). Conclusion: Performing aerobic exercise in an aqueous environment can be used as a useful training method to improve the responsiveness of the cardiac autonomic system.

زمینه و هدف: تغییرپذیری ضربان قلب، روش غیرتهاجمی بررسی اثر مداخله فعالیت ورزشی بر سیستم اتونوم قلبی است. هدف از پژوهش حاضر، تحلیل غیرخطی اثر فعالیت ورزشی ایروبیک در آب بر سیستم اتونوم قلبی در مردان جوان دانشگاهی بود. روش تحقیق: تعداد 28 نفر از مردان جوان و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین ایروبیک در آب قرار گرفتند. در دوره پیش‌آزمون و بعد از مداخله تمرینی، تمامی پارامترهای تغییرپذیری ضربان قلب با روش بررسی توالی‌های ضربان قلب اندازه‌گیری گردید؛ سپس انحراف معیار توالی‌های ثبت‌شده با استفاده از روش Poincare plot تفسیر گردید. برای مقایسه تفاوت‌ها در مراحل پژوهش، از آزمون‌های تی مستقل و تی‌ همبسته استفاده گردید. يافته‌ها: شرکت منظم در تمرین ایروبیک در آب، باعث افزایش معنی‌دار (2/9±1/45 به 3/12±1/34) انحراف‌معیار فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به توالی مجاور خود نسبت به گروه کنترل (03/0=P) گردید. انحراف‌ معیار طولی فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به پیش‌آزمون (04/0=P) افزایش معنی‌داری (5/12±5/79 به 8/15±9/56) داشت. بعد از انتقال نتایج مطلق به حالت نرمال، حالت نرمال انحراف‌معیار فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به توالی مجاور خود نسبت به گروه کنترل (03/0=P) افزایش معنی‌دار (05/12±7/44 به 52/13±5/36) داشت؛ همچنین حالت نرمال انحراف‌معیار طولی فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به پیش‌آزمون (02/0=P) افزایش معنی‌داری (29/15±4/76 به 32/9±3/61) یافت. نتيجه‌گيري: اجرای فعالیت ورزشی هوازی در محیط آبی می‌تواند به‌عنوان یک روش تمرینی سودمند برای بهبود پاسخ‌پذیری سیستم اتونوم قلبی مورد استفاده قرار گیرد.