Effect of moderate intensity aerobic training on cardiac autonomic system function and nitric oxide levels in middle-aged males with metabolic syndrome

Abstract

Background and Aims: The sedentary lifestyle in individuals with metabolic syndrome is a main threatening risk for their health. This study aimed to investigate the effects of aerobic exercise with 65% of maximal oxygen consumption on heart rate variability and vascular nitric oxide levels in middle-aged males with metabolic syndrome. Materials and Methods: In total, 30 middle-aged men with metabolic syndrome were randomly divided into control and aerobic training groups. At the pretest and posttest, the values ​​of metabolic risk indices, heart rate variability, and nitric oxide were measured in both groups. The aerobic training group performed aerobic exercise for eight weeks at 65% of maximal oxygen consumption. The data were analyzed using the independent and paired t-tests. Results: According to the results, after comparing the values obtained from the posttest and pretest, there was a significant difference between the training and control groups regarding the fasting blood glucose, triglyceride, metabolic Z score, Standard deviation of NN intervals (SDNN), Square root of the mean squared differences of successive NN intervals (rMSSD), very-low-frequency (VLF), High frequency (HF), and vascular nitric oxide levels. Total cholesterol and low-density lipoprotein levels were significantly different in the aerobic training group, compared to those of the control group and LF as well as LF/HF at the pretest (P=0.01). However, despite slight changes in high lipoprotein and blood pressure levels, there was no significant difference in the aerobic training group, compared to the control group and pre-test. Conclusion: Regular moderate-intensity aerobic exercise can be used as an appropriate exercise protocol to improve cardiovascular function for males with metabolic syndrome.

زمینه و هدف: سبک زندگی کم­تحرکی افراد مبتلا به سندروم متابولیک خطر تهدیدکننده سلامتی این افراد می­باشد. در این پژوهش برآنیم تا اثرات فعالیت ورزشی هوازی با شدت 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بر تغییرپذیری ضربان قلب و سطوح نیتریک اکساید عروقی در مردان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک را بررسی نماییم. روش تحقیق: 30 نفر از مردان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین هوازی تقسیم شدند. در دوره پیش­آزمون و پس­آزمون مقادیر شاخص­های خطر متابولیک، تغییرپذیری ضربان قلب و نیتریک اکساید در هر دو گروه سنجیده شد. گروه تمرین هوازی به مدت هشت هفته تمرین هوازی با شدت 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی را دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های تی زوجی و مستقل استفاده شد. يافته‌ها: سطوح قند خون ناشتا، تری­گلیسرید، امتیاز Z متابولیک، انحراف معیار اینتروال­های نرمال، ریشه توان دوم تفاوت­های میانگین مربعات اینتروال­های موج R نسبت به موج R بعدی، امواج با فرکانس خیلی پایین، امواج با فرکانس بالا و نیتریک اکساید عروقی در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل و دوره پیش­آزمون تفاوت معنی­داری را نشان دادند. سطوح کلسترول تام و لیپوپروتئین کم چگال نسبت به گروه کنترل و مقادیر امواج با فرکانس پایین و نسبت امواج با فرکانس پایین به بالا نسبت به دوره پیش­آزمون تفاوت معنی­داری را در گروه تمرین هوازی نشان دادند (01/0P=). لیپوپروتئین پرچگال و فشار خون با وجود تغییرات اندک تفاوت معنی­داری را در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل و پیش­آزمون نداشت. نتيجه‌گيري: اجرای منظم فعالیت ورزشی هوازی با شدت متوسط می­تواند به عنوان یک پروتکل تمرینی مناسب جهت بهبود عملکرد قلبی عروقی برای مردان مبتلا به سندروم متابولیک به کار گرفته شود.